سلام در رابطه با اآشنایی مجازی و سپس ازدواج راستش من قبلا حس میکردم شاید امکانش باشه ولی الان معتقدم احتمال اینکه دونفر ازین طریف بهم برسن خیلی کم و حتی زیرصفره و بهتره به خاطر این احتمال ضعیف به این موضوع فکر نکنی به چند دلیل:
اول از همه اینکه دو نفر مطمنن در دوشهر متنفاوت هستن و فرهنگ ها واداب و رسوم و ... باهم متفاوته
دوم خانواده هست که فرهنگ این موضوع تو جامعه ما درست جا نیوفتاده که خانواده ها بتونن این موضوع رو قبول کنن وممکنه با در نهایت با جمله ی دیگه رو ما حساب نکن و دیگه ما ساپورتت نمیکنیمو و ازین حرفا شما رو با یک شرایط روحی بد و سرگردونی رو به رو کنن
ولی اون چیزی که از نظر من از همش مهمتره حتی اگر مسله شهر و خانواده هم حل بشه ، مسله خود کم بینی هست . ببین خب مطمنن دونفر از طریق مجازی نه چهره و نه اخلاق همو از نزدیک ندیدن . حالا شما بگو عکس به طرف هم نشون بدی بازم اون چیزی که در واقعیت هست با مجازی متفاوته . حالا فرض طرف از شما خوشش اومد ممکنه همش حس کنی اگر از نزدیک همو ببینید ایا تو ذوقش نمیخوره و یا ایا اخلاقشو میپسنده و یا اصلا در موردش چه فکری میکنه و هزاراگر و استرس
(البته اعتماد هم مسله ی مهمیه که باید حتما در نظرش بگیری که به هرکسیم نمیشه اعتماد کرد )
پس به نظرم تا حدی مثله ازدواج سنتی میشه و دو طرف بازم از هم شناخت درستو حسابی ندارن. من خودم عقیدم اینه که باید همو اول از نزدیک تو محیط کار و... دیده باشن و دورادور همو ددیده باشن بعد درخواست بدن
اما در مورد دوستی مجازی در حد گفتگو و مشورت گرفتن من قبولش دارم که اینم بستگی به جنبه دو طرف داره که وارد فاز احساسی نشه چرا که خب ما ادما بالاخره باید دیدگاه خودمونو در مورد خیلی از مسایل به اشتراک بزاریم تا هم خودمونو بشناسیم هم دیدگاه جامعه و واقعا اینکه بحث های ازاد تو سایت مطرح میشه و چالش ها بر سر مهریه و یا ازدواج و... به نظرم واقعا جالبه ولی اگر حس میکنی که ممکنه وارد فاز عشقی بشی بهتره حتی در حد همین گفتگو هم وارد نشی چون به خاطر اون مسایلی که گفتم شکست عشقی میخوری و احتمال اینکه به طرف مربوطه برسی خیلی کمه .